| Τρεις μάγκες στον Περαία, μία μπάντα δεκαετίας, τρία χρόνια προετοιμασίας μέχρι να κοινοποιηθεί η πρώτη συλλογή τραγουδιών, 9 tracks: αυτά είναι τα συστατικά του Gabbatha των Πειραιωτών The Bliss, που δεν ξεφεύγουν από την άτυπα κλασική αργοπορία των περισσότερων ελληνικών συγκροτημάτων του ευρύτερου rock. Σύμφωνοι, η λατρεία τους για τους Tool είναι εμφανής από το πρώτο λεπτό. Μην πανικοβάλλεστε όμως πως πρόκειται περί στυγνών αντιγραφέων, γιατί η ομαλή μετάβαση σε ποντιακό ρυθμό στο Zapukletska δείχνει πως οι Bliss χρησιμοποιούν τις τυπολατρίες προς όφελος της μουσικής τους. Αγαπούν επίσης τις αργόσυρτες και ακουστικές στιγμές των Alice In Chains, όπως μαρτυρούν τα φωνητικά του Βαγγέλη και κομμάτια όπως τα To The Son και Five Units. Σε αυτές τις επιρροές προσθέτουν την meditative προσέγγιση του doom (χωρίς να υιοθετούν απαραίτητα και τους τύπους του) και κάποια ακουστικά ιντερλούδια για να προσάψουν βιβλικές ανταύγειες στην ατμόσφαιρα του άλμπουμ. Η Γαββαθά των Γραφών ήταν ο τόπος στον οποίο οι Ιουδαίοι αρχιερείς καταδίκασαν τελεσίδικα τον Ιησού στον σταυρό του μαρτυρίου. Η Gabbatha των Bliss αντιπροσωπεύει ένα άλμπουμ που όχι μόνο δεν καταδικάζει τη Μουσική στο πυρ το εξώτερον, αλλά αντίθετα μπορεί να χαρακτηριστεί σπουδαίο. Χρησιμοποιώντας τα ήδη παραδοθέντα με οικείο τρόπο, και αναμιγνύοντάς τα μέσω προσωπικών οδών, επιτυγχάνουν ένα σύνολο που ρέει αβίαστα, με καλοστημένο ήχο ως αποτέλεσμα στοχευμένης δουλειάς, που αναδεικνύεται από την ιδιαίτερα προσεγμένη παραγωγή. Ο βαθμός ίσως αδικεί το άλμπουμ, αλλά στον επόμενο δίσκο (ελπίζω όχι μετά από άλλα δέκα χρόνια…) αναμένω να αντανακλάται ακόμη γλαφυρότερα η προσωπικότητα του γκρουπ. | 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου